دو شرکت «ایران خودرو» و «سایپا» همواره تلاش کرده اند برای محصولات یکدیگر رقیب بتراشند. در واقع ایران خودرو پس از خداحافظی با پیکان، همیشه سعی داشت به بازار خودروهای ارزان قیمت ورود کند و نظر بخشی از خریداران پراید را به سمت خودش بکشاند.
از آن طرف، سایپا هم همیشه در تلاش بوده است که از بازار خودروهای ارزان قیمت فاصله بگیرد و برای پژوها و سمندهای ایران خودرو شاخ و شانه بکشد. با این که هر دو شرکت در راستای رسیدن به اهداف گفته شده موفق عمل نکرده اند، کاری نداریم. اکنون در بازار هاچ بک های جمع و جور، سایپا خواب جدیدی برای ایران خودرو دیده است! «کوییک»، جدیدترین فرزند پلت فرم X200 سایپا، ابتدا در نسخه اتوماتیک فول به بازار آمد و توانست به واسطه برخورداری از جعبه دنده خودکار و آپشن های رفاهی جذاب، نظر بخشی از خریداران پژو ۲۰۶ تیپ ۵ را به سمت خودش جلب کند. اما با بازگشت تحریم ها و ایجاد مشکلات فراوان برای صنعت خودرو، سایپا از تأمین گیربکس اتوماتیک کوییک ناتوان ماند، بنابراین تصمیم گرفت عرضه کوییک در بازار، در قالب نسخه دنده ای با امکانات پایه، ادامه پیدا کند. کوییک دنده ای اکنون رقیبی مستقیم برای پژو ۲۰۶ تیپ ۲ به حساب می آید و رقابت با تیپ ۲ برای سایپا به مراتب راحت تر از رقابت با تیپ ۵ محبوب است!
پرسش اصلی این جاست! بالاخره تیپ ۲ زیباتر است یا کوییک؟ خب در حقیقت نمی توان به طور قطعی نظر داد! ۲۰۶ با حالت تخم مرغی بدنه و چراغ هایی کشیده، خودرویی قابل قبول در نگاه عموم است. به گونه ای که کسی نمی تواند تشخیص دهد که وضعیت مالی یک ۲۰۶ سوار در چه حد است! چرا که می تواند به عنوان خودروی دوم کسی باشد. از سویی می تواند تنها دارایی یک جوان مجرد یا خانواده کم جمعیت به حساب بیاید! اما کوییک از این ویژگی برخوردار نیست!
کوییک در مقایسه با تیبا ۲ و دیگر محصولات قبلی سایپا، طراحی قابل دفاعی دارد. طراحان سایپا با نصب زه های پلاستیکی، باربند، رکاب و دیگر المان های متعلق به خودروهای کراس اوور سعی داشته اند ژستی شبیه به دیگر هاچ بک کراس های بازار را به وجود بیاورند. فرمول موفقیتی که امروز از سوی بسیاری از خودروسازان جهان به کار گرفته می شود تا فروش بیش تر را برای آن ها تضمین کند. کافی ست نگاهی به محبوبیت خودروهایی همچون رنو ساندرو استپ وی، دانگ فنگ H30 کراس، برلیانس کراس و… داشته باشیم.
سایپا در نمای جلو ترجیح داده است از همان الگوی موجود در چهره ساینا استفاده کند. چراغ های جلو دقیقاً همان چراغ های ساینا هستند که گرافیک داخلی آن ها به رنگ مشکی تغییر پیدا کرده تا با کاراکتر کوییک بیش تر همخوانی داشته باشند. یکی از اصلی ترین جذابیت های ظاهری کوییک، چراغ های روز (دی لایت)هایی بودند که کنار مه شکن های جلو محلی برای نصب آن ها تعبیه شده است. اما متأسفانه در کوییک های دنده ای این چراغ ها حذف شدند و یک قطعه پلاستیکی نقره ای جای آن ها را پر کرد!
در نمای کناری کوییک استفاده از دستگیره های آسان بازشو را می توان به فال نیک گرفت. آینه ها با ساینا مشترک هستند و ظاهر زیبایی دارند، فقط اندکی بیش از اندازه بیرون زده اند! دیگر تفاوت مهم کوییک دنده ای با اتوماتیک، استفاده از رینگ های فولادی با قالپاق های پلاستیکی است. اما شاید جذاب ترین قسمت طراحی بیرونی کوییک، نمای عقب آن باشد. جایی که برخی چراغ های آن را حتا شبیه به ب ام و X1 می دانند! اما اگر از حق نگذریم، نئون های استفاده شده در این چراغ ها چهره زیبایی به کوییک بخشیده اند. البته فراموش نکنید که کوییک همچون ۲۰۶ نیست که انواع چراغ های اسپرت و قطعات تزئینی برای آن در بازار یافت شوند و در واقع نه تنها کوییک، بلکه هیچ خودرویی در ایران به اندازه پژو ۲۰۶ قابلیت شخصی سازی و تیون ندارد!
پژو ۲۰۶ تیپ ۲ تنها عضو خانواده ۲۰۶ و از معدود محصولات کنونی ایران خودروست که از پیشرانه TU5 بهره نمی برد! پس از خداحافظی «پژو» با صنعت خودروی ایران، در دور اول تحریم ها، پیشرانه TU5 برای نصب بر روی تیپ ۵ در اولویت داخلی سازی قرار گرفت. بنابراین تولید تیپ ۲ برای مدتی متوقف شد. اندکی بعد، ایران خودرویی ها توانستند پروژه خودکفایی در ساخت پیشرانه TU3 را هم کلید بزنند. بنابراین تیپ ۲ بار دیگر به مدار تولید بازگشت. اما پیشرانه TU3 چه مشخصاتی دارد؟ قطعاً این موتور به اندازه TU5 شناخته شده نیست، چرا که تیراژ تولید بسیار محدودتری هم نسبت به TU5 داشته است.
این پیشرانه با حجم دقیق ۱۳۶۰ سی سی، ۷۵ اسب بخار قدرت و ۱۱۸ نیوتن متر گشتاور تولید می کند. این پیشرانه از نظر مشخصات فنی، شباهت زیادی به پیشرانه های سایپا دارد. اما ایران خودرو از اواسط دی ماه سال ۹۸، تولید انبوه نمونه یورو ۵ این پیشرانه را آغاز کرده و روی پژو ۲۰۶ تیپ ۲ نصب نموده است. پس از خروج پژو از ایران، ایران خودرو مجبور به پیدا کردن یک جعبه دنده جایگزین برای گیربکس های آرژانتینی پژو ۲۰۶ شد. البته این جست و جو چندان هم طول نکشید! چرا که در تمام ۲۰۶ها و ۲۰۷های ایرانیزه از گیربکس اصلاح شده پژو ۴۰۵ و سمند استفاده کرد! همان گیربکسی که بر روی رانا هم نصب می شود. این گیربکس با کد BE4 شناخته شده و نمونه اصلاح شده همان گیربکس BE3 پژو ۴۰۵ است.
کوییک از نظر فنی تفاوت خاصی نسبت به تیبا و ساینا نکرده است. پیشرانه M15، همان پیشرانه ای که بر روی تیبا و ساینا هم دیده می شود، وظیفه به حرکت درآوردن چرخ های کوییک را بر عهده دارد. خود پیشرانه M15 نسخه ارتقایافته پیشرانه پراید (M13) است. مهندسان سایپا به کمک یک شرکت مشاور آلمانی حجم پیشرانه پراید را به ۱۵۰۳ سی سی افزایش داده اند که در نتیجه آن، قدرت و گشتاور موتور نیز به ترتیب به ۸۷ اسب بخار و ۱۲۸ نیوتن متر رسیده است. اما نقطه ضعف این موتور این است که همچنان، مانند موتور پراید، از نوع ۸ سوپاپ است و به نسخه ۱۶ سوپاپ ارتقا پیدا نکرده است.
هر چند موتور TU3 نصب شده بر روی رقیب ایرانی – فرانسوی او نیز وضعیت مشابهی دارد و تنها از ۸ سوپاپ استفاده می کند. البته سایپا چند سالی است توسعه نسخه ۱۶ سوپاپ این پیشرانه را هم در برنامه دارد و نام M18 را برای آن برگزیده است. جعبه دنده ای که سایپا بر روی خودروهای پلت فرم X200 قرار می دهد، نمونه بهینه سازی شده گیربکس پراید است که توسط شرکت «نیرو محرکه» ساخته می شود. اگرچه سایپا در سال های اخیر با ایجاد اصلاحاتی بر روی این گیربکس (nd1) نمونه بهتری از آن را خلق کرده و بر روی ساینا و کوییک قرار داده است که با کد nd2 شناخته می شود.
پژو ۲۰۶ همان طور که در طراحی بیرونی خودرویی ماندگار و عامه پسند است، در طراحی داخلی هم حرف هایی برای گفتن دارد. طراحی کابین ۲۰۶ در سال های اولیه عرضه جلوتر از زمان خود بود. بنابراین عجیب نیست که اکنون با گذشت سال ها از آن زمان، هنوز هم رنگ و بوی کهنگی نگرفته باشد. البته در کابین ۲۰۶های تیپ ۲ اندک مواردی هستند که توی ذوق می زنند. این کمبودها هم به دلیل حذف برخی آپشن ها نسبت به تیپ ۵ شکل گرفته اند. به عنوان مثال، دستی بودن تنظیم آینه های کناری برای خودرویی در سال ۲۰۲۰ واقعاً قابل قبول به نظر نمی رسد. حتا شیشه های عقب تیپ ۲ نیز هنوز با اهرمی دستی بالا و پایین می شوند! دیگر تفاوت محسوس نسبت به تیپ ۵، پنل تنظیمات سیستم تهویه مطبوع است که به صورت دستی درآمده و از هیچ نمایشگری هم برای نشان دادن اطلاعات این سیستم برخوردار نیست. رودری های ۲۰۶ بسیار باکیفیت تر از کوییک به نظر می رسند و بخش هایی از آن ها با پارچه تزئین شده است. غربیلک فرمان ۲۰۶ هم اگرچه ظاهری تکراری در این سال ها پیدا کرده است، اما به مراتب خوش دست تر از فرمان کوییک به نظر می رسد.
در آن سو، کوییک هم می خواهد متمایز از تولیدات بی کیفیت سابق سایپا به نظر آید. هر چند که طرح کلی داشبورد آن از ساینا قرض گرفته شده است. کیفیت قطعات پلاستیکی کابین نسبت به پراید و تیبا مقداری ارزنده تر است. ساعت دیجیتال تیبا و پراید با یک نمایشگر چندمنظوره باریک در بالای کنسول جایگزین شده است. هر چند این ایده را می توان تقلیدی از ۲۰۶ دانست، اما برای سایپا حرکتی مثبت محسوب می شود. رودری ها ارگونومیک تر شده اند. پنل تنظیمات تهویه کوییک، واقعاً نسبت به ۲۰۶ تیپ ۲ بهتر است! افزون بر استفاده از دکمه هایی باکیفیت تر، یک نمایشگر هم برای این پنل طراحی کرده اند. البته اشتباه نکنید! برخی از سایت ها به غلط تهویه ساینا و کوییک را از نوع اتوماتیک می دانند. در حالی که خبری از دکمه Auto در این پنل نیست. صفحه کیلومتر کوییک دنده ای همچون ساینا و تیباست و نورپردازی آبی فیروزه ای آن جذابیت خاص خود را دارد. صندلی های کوییک و به طور کلی خودروهای خانواده X200 راحتی بیش تری نسبت به صندلی های خشک ۲۰۶ دارند، اما به اندازه صندلی های پژو شما را در پیچ ها بر روی خود نگه نمی دارند!
طبق آخرین اطلاعات به روز رسانی شده در وب سایت شرکت ایران خودرو، ۲۰۶ تیپ ۲ با امکانات ذیل به مشتریان محترم تحویل می گردد: ترمزهای دیسکی در جلو و کاسه ای در عقب، سیستم ترمز ضد قفل، کیسه هوای راننده و سرنشین جلو، دسته کنترل سیستم صوتی در پشت فرمان، تهویه مطبوع با تنظیم دستی، بلندگوهای جلو، سیستم صوتی بدون قابلیت پخش CD (قابل سفارش با CD خوان)، چراغ های مه شکن جلو و عقب، قابلیت تنظیم ارتفاع نور چراغ های جلو، چراغ همراهی تا منزل، تنظیم دستی آینه های کناری، شیشه بالابرهای برقی درهای جلو، سیستم ضد سرقت (ایمو بلایزر)، قفل مرکزی با ریموت کنترل رادیویی، سیستم کنترل بخار بنزین، سنسورهای دنده عقب (سفارشی)، رینگ فولادی ۱۴٫۰ اینچ، قابلیت تنظیم ارتفاع صندلی راننده و قابلیت تاشوندگی صندلی های عقب. سفارشی شدن سنسورهای هشداردهنده عقب در تیپ ۲، شاید بدترین خبر برای مشتریان این خودرو باشد. از سویی، هنوز خوش بختانه آپشن هایی همچون اینترفیس (کنترل سیستم صوتی از پشت فرمان) و تنظیم ارتفاع صندلی راننده بر روی تیپ ۲ وجود دارند که برگ برنده این خودرو در برابر کوییک به حساب می آیند.
کوییک در نسخه اتوماتیک، یکی از پرآپشن ترین خودروهای ایرانی بود، اما در مدل های دنده ای، سطح امکانات آن کاهش یافت و شبیه به ساینا شد. کوییک دنده ای امروز با ترمزهای دیسکی در جلو و کاسه ای در عقب، ترمز ضد قفل، کیسه هوای راننده و سرنشین جلو، سنسور های پارک عقب، دماسنج محیط بیرون از کابین، سیستم ضد سرقت (ایموبلایزر)، قفل مرکزی با ریموت کنترل رادیویی، دکمه صندوق بازکن از داخل کابین و روی ریموت، تنظیم برقی آینه های کناری، شیشه بالابرهای برقی هر چهار در، قابلیت نصب صندلی کودک بر روی صندلی های عقب (ایزو فیکس)، چراغ های مه شکن جلو و عقب، قابلیت تنظیم ارتفاع نور چراغ های جلو، ۴ بلندگو و رینگ های فولادی ۱۴٫۰ اینچ (رینگ آلومینیومی سفارشی) به دست خریداران می رسد. قطعاً وجود سنسورهای دنده عقب به طور استاندارد، حسگر دماسنج هوای محیط و برقی بودن شیشه های عقب و آینه ها، مهم ترین برتری های کوییک در بخش امکانات نسبت به پژو ۲۰۶ تیپ ۲ هستند.
خریداران کوییک و تیپ ۲ را به چند دسته می توان تفکیک کرد. دسته اول، هواداران دوآتشه ۲۰۶ هستند. همان ها که با نصب قطعات تزئینی و فانتزی گوناگون سعی می کنند اتومبیل خود را شبیه به ۲۰۶ RC کنند! آن ها به نوعی می خواهند اصالت فرانسوی فراموش شده خودروی خود را به یاد شما بیاورند. اگر هم به آن ها یادآوری کنید پژویی که سوار می شوند، ملغمه ای از قطعات چینی و ایرانی است و از فرانسوی بودن فقط لوگوی شیر ایستاده را به ارث برده است، در افق محو می شوند! به هر حال، این افراد به هیچ وجه دست از ظاهر کلاسیک ۲۰۶ بر نمی دارند و خودروهایی همچون کوییک را اختراع مهندسان سایپا و اتومبیلی بی اصالت می خوانند!